نخستين بار در مكزيك، در 1988، هكتورسبالوس و لاسكوريان اصطلاح اکوتوریسم را به کار برده اند. (بقايي و نوروزي، ۱۳۸۴) در ایران گردشگری به معنای امروزی از دهه 1330 آغاز شد، بوم گردی سبب رشد شخصیت و ارتقاء معرفت از فرهنگها می گردد اسلام نیز سیر در طبیعت را تفکری برای اهل علم میداند. از جمله شاخه های گردشگری گردشگری روستایی و اکوتوریسم است که از دهه 1970 وارد ادبیات جهان شده هر سال هم در مقایسه با گردشگری دو برابر رشد دارد و به معنای سفرهای مسوولانه و هدفمند به طبیعت است (عبداللهی، 1385) اگرچه ایران از نظر وجود کانون های فرهنگی و تاریخی در زمره ده کشور اول دنیا محسوب شده است اما باید به خاطر داشت که ویژگی های سرزمینی آن نیز دارای جاذبه های فراوانی است به نحوی که نمی توان به سادگی از آن گذشت. (نوجوان و همکاران، 1388)

گردشگری روستایی را می توان به قسمتهای زیر تقسیم نمود:

گردشگری کشاورزی: برای شرح تمامی فعالیتهای گردشگری روستایی به کار می رود ولی اغلب شامل آن دسته از فعالیتهای کشاورزی می شود که مستقیما با محیط کشاورزی در ارتباط است.

گردشگری سبز: گردشگری سبز رویکردی برای توسعه گردشگری است. که جویای توسعه روابط هم زیستی با محیط فیزیکی، اجتماعی بستر خود است.

گردشگری بوم زیستی (اکوتوریسم): شکلی از گردشگری در طبیعت است که فعالانه مروج بقای محیط زیست است و مستقیما برای جوامع و فرهنگهای محلی سودمند است و برای گردشگران تجربه ای مثبت و آموزنده فراهم می نماید. این نوع از گردشگری مستقیما به محیط روستایی وابسته است. (تقدیسی و دانشور، 1386) در حقيقت، اکوتوريسم عبارت است از گردشگري با هدف مشاهده و مطالعة طبيعت بکر، حيات وحش، و فرهنگ هاي مختلف و نيز رسيدن به آرامش در محيط طبيعي (اکبری و بمانیان، 1387). گروه بزرگی از گردشگران جهان را که تنها برای دیدار از مناطق طبیعی نامسکونی و دست نخورده جهان سفر می کنند و به تماشای گیاهان و پرندگان و ماهی ها و دیگر جانوران می پردازند ، نام اکوتوریست یا بوم گرد داده شده است
 

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: